സുമതി സുന്ദരിയായിരുന്നു.
സുമതിയെഞാന്‍ കണ്ടിടാത്ത
സ്വപ്നമേയില്ലായിരുന്നു.
സുമതിയെന്നെക്കാണുവാനായ്
മോഹനന്‍ മാഷെന്നുമെന്നെ
ബഞ്ചില്‍ നിര്‍ത്തുമായിരുന്നു.
സുമതിയോടു ചിരിക്കുവാനായ്
പല്ലു നന്നായ് തേച്ചിരുന്നു
സുമതിക്ക് മണക്കുവാനായ്
കുട്ടിക്കൂറയിട്ടിരുന്നു.
സുമതിയുടെ ശബ്ദമെത്ര
സുന്ദരമായിരുന്നു!
സെന്റാഞ്ചലോ കോട്ടകാണാന്‍
സ്കൂളില്‍ നിന്നും പോയൊരു നാള്‍
സുപ്രഭാതംഹോട്ടലില്‍ നാം
സുഖിയന്‍ തിന്നിരിക്കുമ്പോള്‍
സുമതിയൊരു വളിയിട്ടു.
സുന്ദരിമാര്‍ വളിയിടില്ലെന്നായിരുന്നെന്‍ വിശ്വാസം.
വിശ്വാസത്തെ രക്ഷിച്ചാല്‍
അതു നമ്മെ രക്ഷിച്ചീടും.
സുമതി സുന്ദരിയല്ലയെന്നോ
സുമതിയിട്ടത് വളിയല്ലെന്നോ
രണ്ടിലൊന്ന് തീര്‍ച്ചയാക്കാന്‍
ഞാനിരുന്ന് തലപുകച്ചു.
Thursday, March 27, 2008
Subscribe to:
Posts (Atom)
