പരിഹസിച്ചു കരയുന്നു

ബര്‍ലിനില്‍ പോയി മടങ്ങുമ്പോള്‍
ബസ്സില്‍
എന്റെ സീറ്റിന്റെ തൊട്ടുമുന്നിലിരിക്കുന്ന
രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പൊട്ടിക്കരയുന്നു.

ആള്‍ക്കാര്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന ബോധത്തെ
മായ്ച്ചുകളഞ്ഞ്
ബസ്സില്‍ മുഴുവന്‍
അവര്‍
അവരുടെ ദു:ഖം വരച്ചുവെക്കുന്നു,
പൊളിച്ചുമാറ്റാന്‍ പോകുന്ന ടാഹലസ് കലാശാലയിലെ
ഗ്രാഫിറ്റി പോലെ.

എന്താണ് ഈ കരച്ചിലിന്റെ അര്‍ത്ഥമെന്ന്
ഞാന്‍ ചോദിച്ചില്ല.
കാരണം
മാതാപിതാക്കള്‍ വഴിപിരിയുന്നുവെന്നോ
ഉറ്റവരാരോ മരിച്ചുപോയെന്നോ
അവര്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കാന്‍
ഞാനിഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.

മനുഷ്യനെ ചുട്ടുതിന്നതിന്റെ
ഓര്‍മ്മ ഛര്‍ദ്ദിക്കുന്ന
ഇടങ്ങളില്‍പ്പോയി
ചിരിച്ചുകൊണ്ടു ഫോട്ടോയെടുത്തതിനും
കരയേണ്ട സമയങ്ങളിലെല്ലാം
നിസ്സംഗനായി നിന്നതിനും
എന്നോടുള്ള പരിഹാസമോ
ആ കരച്ചില്‍ ?.